Santhi Soundarajan: Dlaczego Indie muszą zjednoczyć się za swoją zapomnianą córką
Zmuszona do stania nago przez ponad pół dnia, zbadano jej intymne części intymne, zakwestionowano jej płeć i ostatecznie uznano ją za mężczyznę. Santhi Soundarajan został upokorzony jak nikt inny. Jakby tego było mało, indyjska lekkoatletka została również pozbawiona ciężko zarobionego srebra Igrzysk Azjatyckich 2006, a następnie 11 innych medali, które zdobyła dla swojego kraju.
Po niepowodzeniu testu płci u Santhi zdiagnozowano hiperandrogenizm, który charakteryzuje się krążeniem nadmiernego testosteronu w organizmie kobiety. Santhi nie mogła uczestniczyć w zajęciach lekkoatletycznych, a wszystkie jej osiągnięcia zostały wymazane, więc wpadła w taką rozpacz, że nawet próbowała się zabić.
Ale kto decyduje o definicji kobiety? Santhi nie oblała testu płci, raczej nie spełniła definicji MKOl określającej, co oznacza „kobieta”. Została napiętnowana jako mężczyzna i oszustka, ale nią nie jest.
Po dziesięcioletnich zmaganiach i niezliczonych trudnościach, część chwały Santhi została przywrócona po tym, jak minister sportu Tamil Nadu K Randiarajan mianował ją stałym trenerem sportowym podległym Urzędowi Rozwoju Sportu w Tamil Nadu. Ale dla Santhiego sprawiedliwość przyszła odrobinę za późno.
Czytaj i udostępniaj pic.twitter.com/VNORzzTV8c
- Santhi Soundarajan (@SanthiSoundrajn) 25 grudnia 2016 r
Santhi miała 25 lat, kiedy w 2006 roku odebrano jej medale. Kariera, która wyglądała jasno, dobiegła końca w czasie, gdy przed nią czekały przeróżne możliwości. Dziś Santhi ma 35 lat i nawet jeśli władze Indii postanowiły przywrócić jej osiągnięcia i zaoferować jej rolę trenera, fakt, że Indie straciły potencjalną medalistkę w lekkoatletyce, wyraźnie się wyróżnia.
Gdy wkraczamy w Nowy Rok, oto historia zapomnianej gwiazdy Indii, która walczyła na przekór wszystkiemu, aby ponownie stać się bohaterem narodowym.
Wczesne zmagania
Urodzona w biednej rodzinie robotników w cegielni w wiejskiej wiosce w południowym Tamil Nadu, Santhi dorastała w chacie o wymiarach 20 na 5 cali wraz z czwórką młodszego rodzeństwa. Z dochodem rodziny nieprzekraczającym 300 rupii tygodniowo, Santhi przezwyciężył niedożywienie jako dziecko, aby zostać biegaczem średniodystansowym.
Podczas gdy jej rodzice podróżowali do innego miasta do pracy, Santhi była odpowiedzialna za opiekę nad młodszym rodzeństwem. Ale znalazła odpowiednie wsparcie od swojego dziadka, który będąc znakomitym biegaczem, nauczył ją biegać po otwartym pasie ziemi przed ich chatą.
Making Of Champion
To było w ósmej klasie, kiedy Santhi dała o sobie znać po wygraniu pucharu na międzyszkolnym konkursie. Santhi wygrał 13 kolejnych pucharów na wielu szkolnych imprezach. Zdając sobie sprawę z jej potencjału, trener sportowy Santhi zwerbował ją do swojego liceum.
co robić, gdy jestem podekscytowany
Szkoła opłacała jej czesne i zapewniała gorące obiady. Był to również pierwszy raz w życiu, kiedy Santhi jadła trzy posiłki dziennie. Wkrótce otrzymała stypendium w Arts College w Pudukkottai, a rok później przeniosła się do college'u w Chennai.
Santhi ustanowił rekord kraju w biegu na 3000 metrów z przeszkodami kobiet w czasie 10:44:65 sekund. W lipcu 2005 roku wygrała wyścigi na 800m, 1500m i 3000m na ogólnopolskim mityngu w Bangalore. Jej dominacja na własnym boisku zapewniła jej miejsce w indyjskim kontyngencie na Mistrzostwa Azji 2005 w Incheon, gdzie zdobyła srebrny medal na 800 m.
Popaść w niełaskę
Rok 2006 był prawdopodobnie największym rokiem dla Santhiego. Stale rozwijający się sportowiec został wybrany do reprezentowania Indii na upragnionych Igrzyskach Azjatyckich. W biegu na 800 m Santhi odwdzięczyła się wiarą swoich trenerów, zdobywając srebrny medal w czasie 2:03:16 sekundy, pokonując Viktoriyę Yalovtsevę z Kazachstanu.
Ale gdy naród przygotowywał się do świętowania triumfu jej córki, ich radość szybko przerodziła się w smutek, którego kulminacją była czysta agonia i upokorzenie Santhi. Jej srebrny medal został przesłuchany, a następnie odebrany po tym, jak nie zdała testu płci, co wykazało, że nie posiada cech seksualnych kobiety.
batony proteinowe z mąki ze świerszczy
Po tym, jak powiedziano jej, że nie może konkurować w sporcie, Santhi wróciła do swojej wioski w poniżeniu i szybko popadła w poważną depresję. Kilka miesięcy później próbowała się zabić, połykając rodzaj trucizny używanej przez weterynarzy.
Zataczając się pod gorzkim ciosem losu
W 2007 roku Tamil Nadu CM Karunanidhi przyznał Santhi telewizor i nagrodę pieniężną w wysokości 1,5 miliona rupii, mimo że nie zdał testu płci na Igrzyskach Azjatyckich. Santhi wydała pieniądze z nagrody na swoich studentów - średnio 68 (stażystów), którzy nie są obciążani żadnymi opłatami.
Do 2009 roku jej akademia czerpała korzyści z jej stażystów zajmujących pierwsze i trzecie miejsce w maratonie w Chennai. Aby jednak związać koniec z końcem, Santhi był zmuszony pracować jako codzienny zakład w ceglanym klinice, pracując osiem godzin w palącym słońcu, aby zarobić 200 rupii dziennie.
Chociaż Santhi została porzucona przez swój kraj, opowieść o południowoafrykańskiej biegaczce średniodystansowej Caster Semenya jest całkowicie kontrastującą historią. Semenya, która również nie zdała testu płci na Mistrzostwach Świata w Berlinie w 2009 roku, była w pełni wspierana przez swój kraj.
Proteas ciężko walczyli, aby chronić godność i pozycję Semenyi w światowych sportach, co ostatecznie doprowadziło do uchylenia zakazu przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych w 2011 roku. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku Semenya została flagą Republiki Południowej Afryki.
Sprawiedliwość czy ugoda?
W marcu 2016 roku Santhi złożyła petycję RTI w celu uzyskania raportu z testu płci, komunikacji i korespondencji związanej z Igrzyskami Azjatyckimi w 2006 roku. Ale otrzymała od nich negatywną, sprzeczną odpowiedź.
Dopiero we wrześniu Krajowa Komisja ds. Kast Planowych (NCSC) wysłała zawiadomienie do Ministerstwa ds. Młodzieży i Sportu w odpowiedzi na petycję Santhiego. I wreszcie w grudniu Santhi otrzymała nominację na stanowisko stałego trenera lekkoatletycznego podległego Urzędowi ds. Rozwoju Sportu w Tamil Nadu.
Jednak pomimo znalezienia pracy w rządzie po trzech latach trudności, największy zaszczyt Santhiego - srebro Igrzysk Azjatyckich 2006 - nie został jeszcze przywrócony. Medale są symbolem ciężkiej pracy i poświęcenia sportowca. Więc zamiast okazywać Santhiemu współczucie, miejmy nadzieję, że indyjskie władze będą wspierać swoich sportowców, aby zapewnić, że żaden inny sportowiec nie spotka podobnego losu.
Co o tym myślisz?
Rozpocznij rozmowę, a nie ogień. Napisz z życzliwością.
Wyślij komentarz
