Dlaczego współczesne relacje rozpadają się tak łatwo dzisiaj
Dlaczego związki są dziś takie trudne? Dlaczego za każdym razem zawodzimy w miłości, mimo że tak bardzo się staramy? Dlaczego ludzie nagle stali się tak nieudolni w utrzymywaniu trwałych związków? Czy zapomnieliśmy, jak kochać? Albo co gorsza, zapomniałeś, czym jest miłość?
Appalachian Trail Movies w serwisie Netflix
Nie jesteśmy przygotowani. Nie jesteśmy przygotowani na ofiary, na kompromisy, na bezwarunkową miłość. Nie jesteśmy gotowi zainwestować wszystkiego, czego potrzeba, aby związek zadziałał. Chcemy, żeby wszystko było łatwe. Rezygnujemy. Wystarczy jedna przeszkoda, by runąć na równe nogi. Nie pozwalamy naszej miłości rosnąć, odpuszczamy przed czasem.
To nie miłość, której szukamy, tylko podniecenie i dreszczyk emocji w życiu. Chcemy, żeby ktoś oglądał filmy i imprezował, a nie ktoś, kto nas rozumie nawet w najgłębszej ciszy. Spędzamy razem czas, nie robimy wspomnień. Nie chcemy nudnego życia. Nie chcemy partnera na całe życie, tylko kogoś, kto może sprawić, że poczujemy się żywi teraz, w tej chwili. Kiedy podniecenie zanika, odkrywamy, że nikt nigdy nie przygotował nas na przyziemność. Nie wierzymy w piękno przewidywalności, ponieważ jesteśmy zbyt zaślepieni dreszczem przygody.
Zanurzamy się w nieistotnym życiu miasta, nie pozostawiając miejsca na miłość. Nie mamy czasu na miłość, nie mamy cierpliwości, by radzić sobie w związkach. Jesteśmy zajętymi ludźmi ścigającymi materialistyczne marzenia i nie ma miejsca na miłość. Relacje to nic innego jak wygoda.
Szukamy natychmiastowej satysfakcji we wszystkim, co robimy - w rzeczach, które publikujemy w Internecie, karierach, które wybieramy i ludziach, w których się zakochujemy. Wolelibyśmy spędzić godzinę ze stu osobami, niż spędzić dzień z jedną. Wierzymy, że mamy „opcje”. Jesteśmy ludźmi „towarzyskimi”. Bardziej wierzymy w poznawanie ludzi niż ich poznawanie. Jesteśmy chciwi. Chcemy mieć wszystko. Wchodzimy w relacje przy najmniejszej atrakcyjności i wychodzimy z nich w momencie, gdy znajdujemy kogoś lepszego. Nie chcemy wydobywać tego, co najlepsze w tej jednej osobie. Chcemy, aby były doskonałe. Spotykamy się z wieloma osobami, ale rzadko dajemy komukolwiek realną szansę. Wszyscy jesteśmy rozczarowani. Najwyraźniej nic nie jest warte naszego czasu i cierpliwości - nawet miłość.
Technologia zbliżyła nas tak blisko, że nie można oddychać. Nasza fizyczna obecność została zastąpiona przez SMS-y, wiadomości głosowe, Snapchaty i rozmowy wideo. Nie czujemy już potrzeby wspólnego spędzania czasu. Mamy już siebie za dużo. Nie ma już o czym rozmawiać.
sklepy outdoorowe i kempingowe w pobliżu
Jesteśmy pokoleniem „wędrowców”, którzy nie zostaliby w jednym miejscu zbyt długo. Każdy ma lęk przed zaangażowaniem. Uważamy, że nie jesteśmy stworzeni do związków. Nie chcemy się ustatkować. Nawet myśl o tym jest przerażająca. Nie możemy sobie wyobrazić przebywania z jedną osobą do końca życia. Odchodzimy. Gardzimy trwałością, jakby to było jakieś zło społeczne. Lubimy wierzyć, że jesteśmy „inni” niż reszta. Lubimy wierzyć, że nie dostosowujemy się do norm społecznych.
Jesteśmy pokoleniem, które nazywa się „wyzwolone seksualnie”. Możemy odróżnić seks od miłości, a przynajmniej tak nam się wydaje. Jesteśmy pokoleniem zerwania znajomości. Najpierw uprawiamy seks, a potem decydujemy, czy chcemy kogoś kochać. Seks przychodzi łatwo, lojalność nie. Seks stał się nowym upijaniem się. Robisz to nie dlatego, że kochasz drugą osobę, ale dlatego, że chcesz się dobrze czuć. To wszystko, czego potrzebujemy, tymczasowe spełnienie. Seks poza związkami nie jest już tematem tabu. Relacje nie są już takie proste. Są otwarte relacje, przyjaciele z korzyściami, przypadkowe wypadki, przygody na jedną noc, bez zobowiązań - zostawiliśmy bardzo mało ekskluzywności dla miłości w naszym życiu.
Jesteśmy praktycznym pokoleniem, które kieruje się wyłącznie logiką. Nie umiemy już szaleńczo kochać. Nie polecielibyśmy do odległej krainy tylko po to, żeby zobaczyć kogoś, kogo kochamy. Zerwalibyśmy z powodu dużej odległości. Jesteśmy zbyt rozsądni na miłość. Zbyt rozsądne dla naszego własnego dobra.
Jesteśmy przestraszonym pokoleniem - boimy się zakochać, boimy się popełnić, boimy się upadku, boimy się zranienia, boimy się złamać nasze serca. Nie wpuszczamy nikogo do środka ani nie wychodzimy i nie kochamy nikogo bezwarunkowo. Czaimy się zza murów, które sami stworzyliśmy, szukając miłości i uciekając w chwili, gdy naprawdę ją odnajdujemy. Nagle „nie możemy sobie z tym poradzić”. Nie chcemy być bezbronni. Nie chcemy nikomu obnażać naszej duszy. Jesteśmy zbyt strzeżeni.
Już nawet nie cenimy związków. Zwolniliśmy najcudowniejszych ludzi dla „innych ryb morskich”. Nie uważamy ich już za święte.
najlepszy but do wędrówek po wodzie
Na tym świecie nie ma niczego, czego nie moglibyśmy podbić, a mimo to mamy do czynienia z grą w miłość - najbardziej podstawowy z ludzkich instynktów. Nazywają to ewolucją.
Co o tym myślisz?
Rozpocznij rozmowę, a nie ogień. Napisz z życzliwością.
Wyślij komentarz
