5 prawdziwych historii o niesamowitej odwadze, która definiuje heroizm
Zła pasja to cecha, o której niewielu może się ubiegać. A jeszcze mniej twierdzeń jest prawdziwych. Nie jest to związane z płcią, wiekiem, sukcesem czy wręcz błyskotliwością. Więc co to jest? Historie tych ludzi są prawdziwymi przykładami tego, co tak naprawdę oznacza odwaga i odwaga.
1. Hugh Glass
Hugh Glass, człowiek, którego nagrobek słusznie brzmi: „Przygodowy”. We wczesnych latach czterdziestych został zaatakowany przez niedźwiedzia grizzly w Grand River w 1823 roku. Atak był tak poważny, że jego towarzysze traperzy zostawili go z zamiarem ucieczki z rdzennych Amerykanów. Przykryli nawet jego ciało skórą niedźwiedzia jako całunem pogrzebowym. Po chwili Glass odzyskał przytomność, otulił części ciała niedźwiedziem skórą i rozpoczął pełzającą wyprawę wzdłuż brzegów rzeki Cheyenne, aż do osiągnięcia cywilizacji. To była odległość 200 mil (320 km). Aby powstrzymać infestację gangreny na swoich ranach, pozwolił robakom zjadać jego martwe ciało. Podczas swojej sześciotygodniowej wędrówki zjadał grzechotniki, jagody, korzenie i skradzione cielę żubra od dwóch wilków. Mężczyzna zainspirował nie jeden, ale dwa filmy „Man in the Wilderness” (1971) i „The Revenant” (2015).
To jest mapa obszaru pokrytego ledwo żywym szkłem.
czy kobiety mogą oddawać mocz na stojąco
2. Juliane Koepcke
Juliane Koepcke (ur. 1954) to niemiecka biolog, która słynie z przeżycia katastrofy lotniczej. Siedemnastoletnia Juliane spadła z około 3 km po uderzeniu pioruna w jej samolot. Po wylądowaniu w lesie deszczowym miała złamany obojczyk, ranę na ramieniu i opuchnięte zamknięte oko. Szukając innych ocalałych, odkryła dwie rzeczy - pudełko słodyczy, które było jedynym pożywieniem, jakie spożyła podczas ucieczki i jedyną ocalałą spośród 92 pasażerów. Po dziewięciu dniach w lesie deszczowym Juliane znalazła łódź należącą do drwali. W ten sposób przeżyła, aby opowiedzieć historię. Później opisała swoje doświadczenie w „When I Fell From the Sky: The True Story of One Woman's Miraculous Survival”.
3. Simo Häyhä
sandały z podeszwami do butów do tenisa
Wśród najważniejszych wzmianek o umiejętnościach snajperów, Simo Häyhä z łatwością otrzymał przydomek Białej Śmierci przez Armię Czerwoną, głównie ze względu na jego wkład w wojnę zimową 1939–40 między Finlandią a Związkiem Radzieckim. Podczas tej właśnie wojny pobił istniejący rekord największej liczby zabójstw snajperskich w każdej większej wojnie, zatrudniając 505 ludzi w ciągu 100 dni. Numer nadal nie jest potwierdzony.
Trenował się strzelać. Był w białym stroju od stóp do głów podczas wojny zimowej (temperatura wahała się między -40 ° C a -20 ° C), aby ukryć się przed rywalizującymi oddziałami. To nie była jego jedyna zwycięska taktyka. Wypchał ubranie śniegiem, aby zapewnić wyściółkę karabinu i zapobiec przebiciu go przez kule. Kolejnym z omawianych przez niego ruchów było umieszczenie śniegu w ustach podczas strzelania, aby nie dopuścić do tego, aby parujące oddechy zdradzały jego pozycję w zimnym powietrzu. Fińskie gazety stworzyły heroiczny mit oparty na nim jako o „niewidzialnym fińskim żołnierzu”. Otrzymał honorowy karabin 17 lutego 1940 roku.
Sowieci zaczęli wtedy traktować priorytetowo zabójstwo Hayhy. Po kilku nieudanych próbach udało im się wystrzelić kulę w jego lewą szczękę w marcu 1940 roku. Mimo że kula oderwała mu połowę twarzy, wyzdrowiał i zmarł z przyczyn naturalnych w 2002 roku.
Cztery. Shavarsh Karapetyan
Shavarsh Karapetyan jest ormiańskim pływakiem w płetwach i 17-krotnym mistrzem świata. Ale jest znany z bohaterskiego ratunku, który zakończył jego karierę.
W 1976 roku trolejbus spadł ze ściany zapory i spadł do wody z wysokości 25 metrów. Karapetyan był świadkiem wypadku biegając z bratem. Zanurkował do wody, aby bez zastanowienia uratować 92 tonących pasażerów. Wszedł do autobusu wybijając okno nogami w ciemności i uratował 20 pasażerów. Incydent pozostawił go w 45-dniowej śpiączce. Mimo że wyzdrowiał, stan płuc uniemożliwił mu kontynuowanie kariery sportowej.
Jego odwaga została doceniona po dwóch latach później, po ukazaniu się dowodów na zdjęciach. A artykuł opublikowany w popularnej gazecie po sześciu latach od dnia incydentu uczynił go bohaterem. Potem otrzymał około 60 000 listów. Około 10 lat później Karapetyan uratował ludzi uwięzionych w płonącym budynku. Otrzymał wiele nagród, w tym wyróżnienie UNESCO Fair Play za bohaterstwo.
5. Roy Benavidez
Roy Benavidez był znanym członkiem sił specjalnych armii Stanów Zjednoczonych. Stał się prawdziwym bohaterem, gdy jeden z jego 12-osobowego oddziału został zaatakowany przez 1000 wrogów w Wietnamie. Postanowił ich ratować, ale jego helikopter nie mógł wylądować z powodu ciągłego intensywnego ognia. Wyszedł z wiszącego helikoptera i pobiegł 75 metrów do swoich towarzyszy i dostał trzy kule w głowę, nogę i twarz. Mimo ciężkiej kontuzji zapewnił helikopterowi dogodne warunki do lądowania i kontynuował walkę. Był wielokrotnie postrzelony, a także zaatakował granatem. Jego helikopter rozbił się i udało mu się uratować pilota.
Podczas drugiego ratunku helikopterem po ataku wrogiego żołnierza pozwolił towarzyszom zabrać go w bezpieczne miejsce, ale nie zrobił tego przed zabiciem wroga gołymi rękami. Legenda miała łącznie 37 oddzielnych ran z sześciogodzinnej walki. Zapisy sugerują, że uratował co najmniej ośmiu żołnierzy i zabił wielu żołnierzy wroga. Po dotarciu do bazy ogłoszono go martwym. W jakiś sposób zebrał dość siły, by splunąć na twarz mężczyzny, który zamykał go w worku na zwłoki, aby udowodnić, że wciąż żyje. Za męstwo otrzymał od Prezydenta Stanów Zjednoczonych Medal Honoru.
Co o tym myślisz?
Rozpocznij rozmowę, a nie ogień. Napisz z życzliwością.
najlepsze hollywoodzkie filmy 2014 rokuWyślij komentarz
