10 ulubionych wędrówek i miejsc na szlaku Pacific Crest Trail
Nasza przyjaciółka Kelly Weintraub ( @eowynhikes ), łamie ją
osobiste ulubione sekcje, wędrówki i miejsca z jej PCT thru-hike.
Przeszedłem przez Pacific Crest Trail w 2017 roku, zaczynając w kierunku północnym z Campo 8 maja. Z powodu rekordowych opadów śniegu w 2017 roku, niefortunnej grypy żołądkowej i wyjątkowo złego lata na pożary, nie przeszedłem prosto z Meksyku do Kanady. Zamiast tego byłem zmuszony pomijać i wracać, aby uzupełnić pominięte przeze mnie sekcje. Poniżej, w porządku geograficznym (z południa na północ), udostępniam 10 moich ulubionych i / lub najbardziej charakterystycznych części szlaku.
*Związane z: Interaktywna mapa Pacific Crest Trail .
3-warstwowa kurtka przeciwdeszczowa Gore Tex
1. MOUNT SAN JACINTO, CA
Z perspektywy czasu długie zejście z San Jacinto wydawało się pierwszym z wielu rytuałów przejścia PCT. Ikonowy? Dla mnie absolutnie, choć nie wysoko na mojej liście ulubionych, bo ten odcinek był brutalny. Noc spędziliśmy wysoko w górach.
Zejście zajęło cały następny dzień - prawie 12 godzin marszu w dół. Szlak wiódł w dół po odsłoniętym, pokrytym głazami zboczu z rozległymi widokami na odległe farmy wiatrowe. Pokryte śniegiem San Gorgonio było widoczne na północy. W cieniu temperatura sięgała 104 stopni. Po dwunastu godzinach pogoni szlakiem w dół dotarliśmy do Fontanny Wodnej. Tak, na środku pustyni, na poboczu drogi, znajduje się fontanna, dzięki uprzejmości lokalnego przedsiębiorstwa wodociągowego.
Po długim, suchym zjeździe cieszyłem się, że tam dotarłem. Fontanna jest błogosławieństwem, ale i źródłem frustracji. Ten strumień wody z fontanny będzie dmuchał w dowolnym kierunku, ale nie do twojej butelki. Och, i powodzenia w przespaniu nocy. Wiatr wyrywa kołki namiotu z ziemi, ale nie chłodzi wystarczająco, by zapewnić komfort. Ale gdy dotarłem tak daleko, zacząłem czuć się jak prawdziwy turysta.
2. HIKER HEAVEN, CA
kredyt: wanderlusttravelnurse.com
Spotkałem wielu hojnych aniołów szlaków wzdłuż PCT, którzy podarowali mi jedzenie, przejażdżki i miejsca na nocleg. Wyróżniam Hiker Heaven, ponieważ, wow. Dobrze zarządzana operacja Saufley służy setkom turystów każdego roku z osobistym podejściem i dbałością o szczegóły, które są niezapomniane. Rozpoczyna się promem prowadzonym przez przyjaznego wolontariusza, którego spotkaliśmy niespodziewanie na parkingu sklepu spożywczego Agua Dolce. Z wdzięcznością zgodziliśmy się na przejażdżkę do Hiker Heaven.
Po krótkiej wycieczce po obiektach skorzystałem z jednego z zewnętrznych pryszniców. Potem włożyłem pożyczone ciuchy i oddałem brudne ubranie do prania. Moje skrzynki z zaopatrzeniem dotarły i łatwo było je zlokalizować wśród setek innych, wszystkie nienagannie uporządkowane według nazwiska.
Na podwórku było mnóstwo (czystych!) Wychodków dla wszystkich. Rozbiłem namiot wśród kaktusów i wędrownych kurczaków. Rano prom zawrócił mnie na szlak, który biegnie przez Agua Dolce jako pobocze głównej drogi. Chodzenie po ramieniu mogło być frustrujące, ale tutaj wydawało się, że szlak został zaprojektowany tak, aby dostarczyć nas do Nieba Wędrowca na chwilę wytchnienia, zanim wyrzuci nas z powrotem na pustynię.
3. MOJAVE DESERT, CA.
Jeśli znajdziesz się na tym odcinku PCT podczas fali upałów, tak jak ja, dowiesz się, do czego jesteś zdolny. Z zalesionej grani zjeżdżasz w kierunku autostrady 138. Jeśli tak jak ja nie sprawdzisz profilu wzniesienia, czeka Cię straszna niespodzianka, gdy szlak zaczyna się wspinać, akurat wtedy, gdy wydawało Ci się, że dotarłeś do dno doliny. Nagle idziesz w złym kierunku. Autostrada, do której myślałeś, że idziesz, jest teraz daleko w dole. Zdajesz sobie sprawę, że mimo wszystko możesz nie mieć wystarczającej ilości wody, aby dostać się na autostradę. Nie ma cienia. Upał jest gęsty. Pomimo turbin wiatrowych w oddali, nie ma nawet bryzy, gdy walczysz po bladym piasku.
W końcu szlak prowadzi w dół i brniesz polną drogą w kierunku autostrady, która rozciąga się w niewidzialność. Dotrzyj do autostrady i objazd w niewielkiej odległości do Hiker Town. Szkielet wita cię przy bramie. Zbierz swoje pudełko z zaopatrzeniem i odpocznij w jakimkolwiek odcieniu, jaki możesz znaleźć. Uzupełnij wodą. Następny odcinek szlaku prowadzi wzdłuż kalifornijskiego akweduktu, ale cała ta woda jest niedostępna. Jeśli nie poradzisz sobie z tym odcinkiem w ciemności, upał może być nie do zniesienia.
W ciemności szczury-kangury ścigają się w świetle reflektora. Czerwone światła na turbinach wiatrowych zapalają się i gasną przed tobą. W końcu docierasz do tych turbin i wreszcie wydostajesz się z pustyni, przez farmę wiatrową, do zatoczki zatopionej przez glony. Przetrwanie tego odcinka to doświadczenie, którego nie zapomnisz.
4. MATHER PASS, CA
Z powodu nadmiernej pokrywy śnieżnej opuściłem High Sierra w lipcu i wróciłem jesienią, aby ukończyć ten odcinek. Tak więc pod koniec września dotarłem do Mather Pass. Przyjechałem na północ. Krajobraz, porośnięty trawą i wierzbami przy South Fork of the Kings River, stał się nagle surowy. Skała zdominowała widok. Zalegały plamy śniegu. Przybywający księżyc wzniósł się nad czarną górą na zachodzie. Cienie padały długie i głębokie. Kiedy się wspinałem, ukazały się pode mną małe jeziora, jasne jak błękitne niebo, jedyny kolor w zasięgu wzroku. Krajobraz wyglądał jak sceneria dla jednej z opowieści Tolkiena, a ja czułem się jak bohater tej opowieści, maszerujący w kierunku wielkiego zadania, które miało być wykonane wysoko na szczycie góry. Kiedy dotarłem do przełęczy, na północy pojawiły się Palisade Lakes, głęboko w popołudniowym cieniu. Ciemność nadejdzie szybko. Do lat dwudziestych znowu spadłyby dołki. Ale zatrzymałem się na przełęczy, na zimnym wietrze, delektując się swoim czasem na tym, co wydawało się szczytem świata. Na skraju dnia, na skraju zimy, Przełęcz Mather była moją ulubioną częścią całego PCT.
najlepsze buty do chodzenia do biegania
5. MUIR PASS to EVOLUTION LAKE, CA.
Wspinaczka na przełęcz Muir była niesamowita. Nad głowami kłębiły się chmury. Pod koniec sezonu w poprzek szlaku pozostawał śnieg. Helen Lake wyglądała sterylnie i niebezpiecznie, jakby dotknięcie jej zamieniło mnie w lód. Na przełęczy sfotografowałem kultową kamienną chatę poświęconą Johnowi Muirowi. Chmury na północy były gęste i ciemne i zdawały się zapowiadać śnieg. Pospieszyłem dalej.
Szlak zaprowadził mnie do brzegu jeziora Wanda, gdzie woda była turkusowa, a tło góry było oszronione od niedawnego śniegu. Kemping, do którego dążyłem, w pobliżu ujścia jeziora Wanda, był już zatłoczony jadącymi na południe JMTami, więc ruszyłem w dół tak szybko, jak mogłem, ścigając się nocą. Słońce już zaszło, zniknęło za złowieszczymi chmurami. Nad Sapphire Lake znalazłem płaską piaszczystą ławkę. Szybko zabrałem się do rozbijania namiotu. Kiedy pchałem ostatnie paliki, otaczające mnie góry rozświetliły się alpenglowem tak spektakularnym, że całe dorzecze lśniło różem. Zdjęcia, które wtedy zrobiłem, są moimi ulubionymi z całej wędrówki.
Nazajutrz wczesnym rankiem zszedłem w dół Evolution Basin. Nie widziałem innych wędrowców. Zamarznięta ziemia skrzypiała pod moimi butami. Jeziora były pokryte lodem. Światło słoneczne oświetlało najwyższe szczyty i sączyło się w dół, dając mi fenomenalne zdjęcia. Zostałbym długo w tym pięknym miejscu, gdybym nie ścigał się zimą przez High Sierra.
6. MOUNT THIELSON LUB
Ten klejnot był zupełnie nieoczekiwany. Góra Thielsen rzadko pojawia się w przewodnikach PCT i blogach turystycznych jako jedna z głównych atrakcji szlaku. Nie widziałem zbyt wiele Thielsena podczas zbliżania się ze szlaku Crater Lake Rim Trail, ponieważ góra była przesłonięta dzikim dymem i intensywną burzą. W ten sposób góra podkradła się do mnie. Kiedy w końcu po raz pierwszy dostrzegłem Thielsena, byłem już na jego flankach. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Śmiałem się z radości, kiedy zobaczyłem szczyt, bo góra wyglądała jak ilustracja z bajki.
Zatrzymałem się na obiad na ramieniu Thielsena, gdzie szczyt prezentował zupełnie inny profil. Po obiedzie przemierzyłem lasy cykuty w Thielsen, gdy nadciągnęła kolejna burza. W Thielsen Creek zatrzymałem się, żeby napić się wody i podziwiałem ciągle zmieniający się widok góry. Cierpiałem z powodu smutku, kiedy trójkątny szczyt w końcu zniknął z pola widzenia, ponieważ Theilsen uwiódł mnie wieloma wspaniałymi twarzami.
7. POLA LAVA w McKENZIE PASS, LUB
Pomiędzy Three Sisters a Mount Washington szlak wije się przez pola lawy. Krocząc przez gęstą mgłę po ścieżce z pozornie niekończącej się skały, poczułem się, jakbym został przeniesiony do innego świata. Przez chwilę byłem tylko ja, skały i mgła. Potem mgła zaczęła się unosić i na południu Trzy Siostry uniosły się ponad nią. Góra Washington pojawiła się, gdy wspinałem się na pagórek.
najlepsze recenzje koktajli zastępujących posiłek
Kanciaste piękno góry zaskoczyło mnie i olśniło. Oto kolejny ostry szczyt, którego pochwały nie widziałem, ale którego od razu pokochałem. Mount Jefferson wznosił się za Waszyngtonem, pokryty śniegiem i lśniący. Uwielbiałem pola lawy. Uwielbiałem nawet twarde, kamieniste podłoże, które sprawiało, że ten odcinek był tak nieziemski. Gdybym przeżył to raczej upalne popołudnie, a nie mglisty poranek, inaczej czułbym się z polami lawy. Ale wątpię w to. Surowe, spektakularne krajobrazy rzadko zawodzą w moim sercu, zwłaszcza gdy w grę wchodzi spiczasty szczyt. Z Three Sisters na horyzoncie i Mount Washington wznoszącej się z mgły jak eteryczna Góra Przeznaczenia, moje serce nie miało szans.
8. TRZY PALCÓWKI JACK LUB
Przeszedłem przez autostradę na przełęczy Santiam i wspiąłem się w kierunku Trzech Palców przez poczerniałe szczątki drzew, które spłonęły w zeszłym roku. Gdy zbliżał się zachód słońca, znalazłem kemping wysoko na zboczu z widokiem na Three Sisters i Mount Washington. Następnego ranka zbliżałem się coraz bardziej do poszarpanego szczytu Three Fingered Jack. Szlak poprowadził mnie malowniczym trawersem pod szczytem po południowej stronie. Zrobiłem okropny czas, ponieważ zatrzymywałem się, aby sfotografować tę scenę. W końcu dotarłem na grzbiet i stanąłem przed wspaniałym widokiem na Mount Jefferson (i ogniska płonące na jej zboczach). Dotarłem do następnego ramienia i rozglądałem się za innym widokiem szczytu Jacka. Łał! Znajdował się tuż obok mnie, wydawał się wystarczająco blisko, by go pocałować. Z tej strony szczyt był postrzępioną formacją czarnej skały, poprzecinanej czerwonymi zygzakami - w przeciwieństwie do niczego innego na szlaku i całkowicie urzekający.
Na północ od Three Fingered Jack PCT została zamknięta z powodu pożaru. Ponieważ alternatywny odcinek obejmował 34 mile chodzenia po autostradzie, popularnym wyborem była przejażdżka dookoła zamknięcia od zespołu hojnych aniołów szlaków, którzy oferowali codzienne przejażdżki z obozu młodzieżowego Big Lake do jeziora Olallie. Wędrowcy, którzy wybrali tę opcję, omijali magię Trzech Palców. Jestem wdzięczny, że wybrałem zastępcę. Moje intymne spotkanie z tą górą było warte dwóch dni marszu.
9. GOAT ROCKS WILDERNESS, WA
W dniu, w którym przeszedłem przez Goat Rocks i szedłem na palcach wzdłuż Knife’s Edge, dziki pożar uczynił Mount Rainier niewidzialnym. Jednak nadal oceniam ten odcinek jako jeden z najbardziej kultowych - i najpiękniejszych - w PCT. Nawet bez Rainiera, nawet bez dramatycznych, rozległych widoków, Goat Rocks odciska piętno na duszy wędrowca.
od tłuszczu do mężczyzny
Pod koniec sierpnia na zejściu z Przełęczy Cispus wędrowcy witają pąki sasanki na zboczach gór. Nawet gdy odległe widoki są przyćmione, te chrupki z nasionami wywołują uśmiech. Wkrótce będziesz musiał dokonać wyboru: oficjalny PCT, który może obejmować przemierzanie dwóch szkicowych zasp, lub stroma malownicza trasa z Knife’s Edge i dostępem do Old Snowy. Knife’s Edge to najlepsza imitacja kolejki górskiej w PCT. Krople po obu stronach poruszają żołądek. Podłoga jest luźna i niepewna. W pogodny dzień widoki są najwyraźniej nieskończone. Moje widoki kończyły się pół mili od moich stóp. Żaden Rainier, ale mimo to spektakularny. Nie wiem, gdzie oficjalnie kończy się Knife’s Edge.
Przez mile PCT balansuje wzdłuż wąskiego grzbietu. Widoki z powrotem na Old Snowy były najlepszymi widokami tego dnia: pokryte śniegiem i dramatyczne, przedzielone cienką nitką szlaku, z którego właśnie zjechałem. W pogodny dzień piękno Goat Rocks z pewnością rywalizuje z High Sierra.
10. WILDERNESS JEZIORA ALPEJSKIEGO, WA
Wszedłem do Alpine Lakes Wilderness w jeden z tych rzadkich dni, kiedy wiatr się zmienił i cały dym z pożarów zniknął. Góry ciągnęły się kilometrami. Pod szlakiem pojawiło się jezioro za jeziorem. Na południu w końcu mogłem zobaczyć Mount Rainier - wraz z dwoma wysokimi piórami dymu z Norse Peak Fire. Opuściłem High Sierra, a Goat Rocks został zduszony przez dym z tych pożarów, więc Alpine Lakes Wilderness była pierwszą naprawdę spektakularną scenerią mojej wędrówki. Praktycznie podjechałem szlakiem, zakochany w świecie, chłonąc ciągle zmieniające się widoki Mount Rainier i Joe Lake.
Drugiego dnia w Alpine Lakes Wilderness obudziłem się i stwierdziłem, że wiatr znowu się zmienił. Widoczność spadła do mniej niż pół mili z powodu dymu z kolejnego pożaru. Gdy szedłem, widoczność spadała jeszcze bardziej, aż nie mogłem widzieć poza drzewami przede mną. Ale w tej mgle, kiedy spotkałem się z dziką przyrodą podczas mojej wędrówki, natknąłem się na kunę przyczepioną do boku drzewa cykuty. To była trzecia kuna, którą widziałem podczas mojej wędrówki, ale pierwsza, która nie uciekła od razu, gdy mnie zobaczyła. Sprawdzaliśmy się przez kilka minut, na tyle długo, że mogłem wyciągnąć aparat i zarejestrować to spotkanie na wideo.
Alpine Lakes Wilderness jeszcze bardziej zauroczyło mnie tej nocy, kiedy pika przemknęła przez mój kemping z ustami pełnymi kwiatów. Następnego ranka zobaczyłem niedźwiedzia szukającego jagód. Ze spektakularnymi widokami i bogatą przyrodą, Alpine Lakes Wilderness było punktem kulminacyjnym mojego czasu w zadymionym Waszyngtonie.
Kelly Weintraub: Kelly jest wędrowcem Pacific Crest Trail (klasa 2017), ma tytuł M.S. w zarządzaniu dziką przyrodą i uwielbia pisać. Podążać @eowynhikes .
O sprytnymhikerze: Po przejściu szlaku Appalachów, Chris Cage stworzył sprytny zapewnienie szybkich, bogatych w składniki odżywcze i zdrowych posiłków podróżującym na duże odległości. Chris również niedawno napisał Jak wędrować szlakiem Appalachów .
Gotowe do spożycia posiłki z plecakiem.
650-kaloryczne paliwo. Bez gotowania. Bez czyszczenia.
Zamów teraz
